Op het punt van vertrek
Zaterdagochtend. Keukentafel. Kop thee.
Alles is ogenschijnlijk rustig, maar binnen in mij is er een wervelwind van to-do’s en gedachten en gevoelens. Want morgen vertrekken we, Jan en ik, tot einde juni, met de campervan op tocht.
En daar komt veel nieuw bij kijken, zelfs op vlakken waar je het niet zou verwachten. Zo heb ik nu eindelijk een draadloze hoofdtelefoon. Want ja, als je met z’n tweetjes in de camper zit en je wil eens naar je eigen muziek luisteren of serie kijken, dan is het toch wel handig dat de ander daar niet mee van hoeft te genieten.
Er komt zelfs verandering piepen op vlak van mijn jarenlange trouw aan de IPhone. Sinds gisteren ligt hier immers een Samsung in huis. Aargh. Van Apple naar Android, als dat maar goed komt. Ik herinner me nog het binnensmonds gevloek van Jan toen hij die overstap maakte. Dus ik stel het nog even uit, die Sim-kaart-switch. Maar mijn oude IPhone 7 rakker is het aan het opgeven, en ze zitten al aan 13 nu. En dat is niet handig als je op reis gaat en digitaal aan het werk wil gaan. Dan wil ik echt kunnen rekenen op mijn mobiele telefoon en een goed bereik. En ik vind de prijzen van Apple intussen echt wel over de top.
Dus welkom Samsung (hoop ik toch, ik hou je op de hoogte :-))
Ons huis op wielen de komende weken is een Citroën Jumper, 3.0 liter (dat is dus een stevig beestje, 180 pk) 6 meter lang, 2 meter breed en 2,5 meter hoog. Niks vergeleken bij een stevige vrachtwagen maar ALLES vergeleken bij een Volkswagen Up: 3,6 meter lang, 1,6 meter breed en 1;5 meter hoog. Dat belooft.
Er komt heel veel nieuws, veelbelovends en stretching aan, maar de reis is nu al begonnen, in het voorbereiden van de reis. Nog even dit doen in ons huis en dat doen op ons grondje en die nog zien en dat nog vragen. Vijftig plantjes planten op ons grondje, het gras afrijden, kruiden planten in de tuin, kasten uitkuisen. Want er komt iemand twee maanden op ons huis passen en we willen haar ruimte geven in de badkamer, in de kleerkast, in de keuken, in de voorraadkast. En nu is het zaterdag, dag voor vertrek en is de helft van mijn perfectionistische plannetje niet in orde gekomen.
Want het leven komt er steeds tussen :-). Met een zieke Jan. Met het verder werken aan Met Menna. Met een nieuwe camper die niet komt en dan plots een tweedehandse voor onze neus. Met een huisbaas die niet wil dat onze Jolly Jumper voor de deur staat geparkeerd, dus daar een oplossing voor zoeken. Met nummerplaten die op zich laten wachten. Enzovoort.
De keuze maken om te vertrekken op avontuur vraagt moed en het plan blijven doorzetten vraagt volharding. Onze intentie blijft echter glashelder. we willen het leven onderweg gaan ervaren.
Is het iets voor ons?
Vinden we het leuk?
Lukt het om onderweg zijn te combineren met werken?
Hoe is het om met twee onderweg te zijn, mensen te ontmoeten, delen van onszelf te leren kennen die tot nu toe lekker verborgen zijn gebleven, enz.?
Daarnaast het camperleven zelf: leuke plekjes vinden, koken met beperkte middelen, samenleven op beperkte ruimte, leven met wat voorhanden is, niet meer de gewoonte van wat er in huis allemaal vanzelfsprekend is (Jan die piano speelt nu ik dit schrijf). Zeker voor mij, ik heb nooit gekampeerd of gecaravand ofzo. Eén keer toen ik 16 jaar was mee met een vriendin en haar ouders in de mobilhome. Ik kan niet zeggen dat ik daar toen zo van gecharmeerd was en dacht ‘wow’ dit wil ik ook! De herinnering aan de nudistencamping daarentegen blijft me wel levendig bij. Maar dat leidt ons te ver.
Werken onderweg vraagt ook voorbereiding. Jan en ik hebben de workshop ‘Speelkracht’ ontwikkeld waarin we ‘the best of both of us’ combineren: beweging, stem en spel met SoulCollage. Zin om even mee te reizen en mee te doen met de eerste “Speelkracht” nu dinsdag in Zutphen? Dat is nog een afstand die doenbaar is vanuit België.
Info over Speelkracht in Zutphen. Je bent heel welkom, er zijn nog twee plaatsjes.
En als je liever niet speelt, maar wel graag een behandeling wil van Jan (cranio-sacraal therapie of holistic pulsing), dat kan op maandag 25 april in datzelfde Zutphen, Studio Hartekracht, voor de naam alleen al wil je komen, niet? :-)
Stuur Jan een mailtje.
Vele nieuws dus, op dit punt van vertrek. En wat dan enorm helpt en waar ik zo dankbaar voor ben is de steun van vrienden, familie, buren. Want in onze camper zit ook: de oude schattige kampeertafel van Ditte voor buiten, de caravantafel van Peter die nu handige binnenin Jolly Jumper is gemonteerd door buurman houtbewerker Bert, de opvouwfiets en elektrische koelkast van mijn ouders, de magneetjes die Bieke maakte, de kaartjes die we van vrienden kregen en al de gesms’te wensen van overal. Wauw. We vertrekken gezegend en met een vol hart.
En we hebben ook al heel spannende momenten gehad, en elkaar niet kunnen uitstaan tijdens deze voorbereiding. Op verschillende snelheden lopen, er anders over denken. Het is me het avontuur al geweest en dan zijn we nog niet vertrokken.
Dus zo is het hier, op deze zaterdag voor vertrek.
Een dag van inpakken maar eerst nog een gasfles gaan kopen.
Wil je onze avonturen volgen? Dat kan via deze blog of via ons Youtube kanaal. (nooit gedacht dat ik dat ooit zou hebben :-) Het is nog maar een inimini kanaal, de filmpjes zijn altijd in 1 take en we editen ze niet. En we zijn blij met iedereen die zich abonneert.
Tot onderweg!
