Impressies van Denemarken

Land van ruimte en wind. (*)

Merels

Er zijn hier in verhouding minder mensen, maar merels zijn er volgens mij veel meer. Ze huppen onder hegen, over dakranden, zingen hun avondlied in de bomen en hebben precies meer te vertellen. Zingen ze luider? Melodieuzer? Ik weet het niet maar ze vallen me op. Spring, spring over het grasveld, laat die pieren maar naar boven kruipen! Een Deense merel ziet er verder ook niet anders uit dan een Belgische. Zouden zij ooit zeggen: 'Nu vliegen we eens naar het Zuiden?'. Zijn ze ons gevolgd misschien, die van dat nestje in onze haag :-) In elk geval, het doet me soms denken dat ik niet weg van huis ben, omdat ze zo vertrouwd zijn. En overal. De merel-metgezellen.

Aardbeientaartje

Die zijn er in allerlei maten en vormen en smaken. Ik heb er in mijn leven al heel veel gegeten. Misschien al wel zo'n 500. Zou best kunnen. Dus ik heb al het een en ander geproefd. Sommige zijn slappe gevallen, helemaal drassig geworden van te veel vocht. Sommige hebben amper iets van vulling, een luchtig schuimpje zonder veel smaak. Sommige aarbeien zijn echt nog veel te hard, andere dan weer veel te slap.

Je voelt me al komen.

Inderdaad.

Eergisteren heb ik hier in Denemarken een aarbeientaartje gegeten dat vlot in de top 5 kan. Zelfs naar een eerste plaats kan dingen.

Het koekje had een dun laagje chocolade, net knapperig genoeg om voor een zacht kraakje te zorgen. Niet te hard want dan moet je het hele taartje vernielen om te kunnen eten. De aardbeien waren a point en de vulling was super lekker, niet te hard, niet te zoet, niet te lopend. Het was zo'n soort taartje waar ik vanzelf langzamer van ging eten want anders is het al op voor je het weet. Een taartje waar ik nu nog van geniet. Dat moet je kunnen :-)

Douche

De douches op de campings van Denemarken zijn warm. Ja, ook de doucheruimte. Dus het is niet zo dat je maar wat langer onder de douche blijft staan omdat je anders meteen weer in een koude kramp schiet als je de kraan toe draait. Nee, je draait de kraan toe en het is nog steeds warm rondom jou. Hoe heerlijk is dat? De douchestraal is stevig en lekker warm. Geen druilerig koud straaltje waar je bibberend onder staat te verlangen naar warme tijden. Nee, hier is ze, de stevige waterstraal, een massage voor je nek en rug en billen. En hier is genoeg plek om je af te drogen als je uit de douche komt.

Nu ja, ik heb bitter weinig ervaring met campings in andere landen, behalve Nederland, dus het is niet echt een vergelijking of een waardeschaal, maar het is gewoon iets wat me opvalt. En wat me heel erg deugd doet, als je door de koude ochtendlucht wandelt en weet dat de warmte op je wacht.
Misschien hebben we het tijdens deze trip ook al iets te vaak koud gehad en is mijn appreciatie voor warme binnenruimtes daardoor exponentieel gestegen. Kan ook.

Uren

Winkels zijn op zaterdag rond een uur of één dicht. Toch in de kleine dorpjes. Ik herinnerde mij dat dat bij ons in Zandhoven toen ik kind was, ook wel zo was op zaterdag, dat je dan in de ochtend je boodschappen moest doen. En dan begon 'het weekend'. Jan en ik komen echter vaak traag op gang, dus wij verschijnen dan in het dorpje als de pret gedaan is. Gelukkig was er dat bakkerijtje nog, met dat gouden aarbeientaartje. Het meisje achter de toog begreep niet waarom zij als enige winkel tot vier uur open waren. Wij vonden het geweldig.

Houten zomerhuisjes

Die vallen ook op. Perfect gelegen in een windvrij dalletje. Of omzoomd door bomen op een heuvel. Een handvol naast elkaar geschud, in groepjes bij elkaar, zien ze er om het leukste uit. Om de drie huisjes is er wel eentje waarvan ik denk: oh in zo'n huisje zou ik wel kunnen wonen. In België heb ik dat gemiddeld bij 1 op de 1000 huizen. Ongeveer. Ik kan me hier zo voorstellen dat elke Deense familie een zomerhuisje heeft. Maar dat weet ik nog niet van een insider. Dat valt nog te onderzoeken. Wat ik al wel weet is dat je er als buitenstaander niet zomaar eentje kan kopen. Daar moet je toestemming voor vragen. Met een hele lijst van zaken waar je dan op geëvalueerd wordt. Je band met het land. Je financiële situatie. Enz. Je kan ook niet ad-random toestemming vragen en dan naar een huisje beginnen zoeken. Het is een toestemming voor dat specifieke huisje. Enfin, dat vertelde internet me alvast.

Engels

De meeste Denen die wij ontmoeten spreken mooi Engels, zo van dat UK English, niet van dat USA English. Dat valt me op. Iemand zei me dat ik het accent had van een Nederlands iemand die Engels spreekt. Dat vond ik minder goed nieuws.

Een soort van leegte
Ik ben er nog niet uit of ik het saai vind of eerder deugddoend. Als we in de wagen doorheen het Deense landschap trekken, gebeurt er niet zo heel veel bijzonders. Een groene heuvel. Een uitgestrekt veld. Geen huizen. Nog een veld, een bruin, dat nog maar net is ingezaaid en wellicht groen zal worden. We rijden en rijden en dan plots toch een huis. Lijkt zo afgelegen. Dan plots nog een en tussen die bomen daar ook eentje. Niet zo eenzaam dus.

De weg slingert op en neer tussen het landschap. Als je naar zo'n topje rijdt, zie je niet of er aan de andere kant een tegenligger komt. Dat is wat jammer want dan moet je voorzichtig doen. Terwijl ik liefst luid joelend snel wil rijden en de kriebels in mijn buik voelen van die golvende banen.

Koolzaad.
De zachtzoete geur van koolzaad zal me vanaf nu altijd doen denken aan deze trip. Dan rijden we in de wagen langs zo'n veld en komt de geur me tot binnen tegemoet. Toen we langs zo'n veld wandelden werd de geur me bijna te veel. En dan de kleur. Ze hebben zo'n ander geel dan dat van de paardebloem. Die er trouwens ook in overvloed zijn langs de wegen en in de velden.
Bestaat dat niet in de schilderkunst, koolzaad-geel? Het geel is wat meer zoals dat van de boterbloem. De paardebloem heeft dan weer meer oker in zich, is iets warmer van kleur. De koolzaadvelden zijn 'hoog-geel', heel fris, het spat van je netvlies af als je zo'n heel veld gespiegeld ziet tegen het blauw van de hemel. Doet me denken aan Van Gogh met zijn zonnebloemen in Arles. Is er een Deense schilder met koolzaadbloemen?

(*) disclaimer: deze impressies zijn puur persoonlijk, in onwillekeurige volgorde van belang en kunnen niet ingezet worden als reis-advies, noch als touristische informatie of wetenschappelijke achtergrond voor een culturele studie. :-)